انشا در مورد کویر

کویر، هم معنای خشکی و پایان زندگی دارد، هم معنای بی همتایی و بزرگی؛ چه کسی میداند شبهای کویر چگونه میگذرد؟ شاید قلب کویر هم شبها از تنهایی خود میگیرد! نه آبی و نه نشانه هایی از حیات، همه جا خشک و شنی است. به راستی معمای بزرگیست، کویر را میگویم. روز هایش گرم و طاقت فرسا اما شبهایش برخلاف روز: سرد و تاریک. اما همه اش که این چنین بی روح نیست، از ستاره های درخشان که همچون مروارید جولان میدهند بگویم، یا از ماه که چهره درخشانش را به رخ میکشد بگویم. به راستی چه کسی میداند، شاید کویر هم شبها با خود دردو دل میکند. صبر کنید صبر کنید؛ کویر آنچنان هم که گفته اند تنها نیست، موجودات ریزو درشتی که در آغوش کویر به زندگانی خود میرسند که اشاره ای نشد! بله؛ همان موجودات که انسانها علاقه ی چندانی به آنها ندارند، کویر آنهارا در خود مهمان کرده. کویر بر خلاف خشکی و خشنی که در چهره دارد، اما؛ قلب بزرگ و مهربانی دارد، که همچون مادر، حیواناتی که کسی علاقه ای به آنها ندارند را در خود نگه میدارد:) از خودم نوشتم، امیدوارم که خوشت بیاد.